مفيش بنت أحلى من يارا.. جميلة وزغنطوطة وبتحب ماما وبابا وشاطرة وبتحب تذاكر.. دى كمان طول الوقت بتساعد ماما.. وماما بتفرح بيها وبتحبها.. وكمان بتحب صحباتها وأصحابها اللى معاها فى الفصل.. وبتحب كل الناس وكل الناس بيحبوها.. ولما سمعت رأى صاحبتها نونا إنها لو عملت حاجة غلط مابتحبش إن باباها ومامتها يعاقبوها..
ساعتها يارا فكرت شوية وبصت لنونا صاحبتها وقالتلها كلام كتير حلو وجميل.. قالتلها ده مش اسمه عقاب يا نونا.. أكيد مامتك وباباكى بيحبوكى أكتر من كل الحاجات الحلوة إللى فى الدنيا.. بس هما عاوزين يعلموكى إنك لما تكبرى تقدرى تعتمدى على نفسك وتقدرى تاخدى حقك.. يعنى يا نونا يا حبيبتى لو إحنا بكرة دخلنا المدرسة ولقينا حد مكسر الديسك بتاعنا ودالق ألوان كتير على المكان اللى بنقعد عليه وكاسر الشباك.. معنى كده إننا مش هينفع ناخد الدرس الجديد ومش هنذاكر ونتعلم.. ولما نكبر مش هنعرف نحقق كل أحلامنا.. فلازم الميس تقعد مع اللى عمل كل الحاجات الوحشة دى وتفهم منه هو عمل كده ليه وتخليه ما يعملش كده تانى.. يعنى ممكن تاخد منه الألوان لمدة أسبوع علشان ما يلونش بيها تانى الأماكن اللى بنقعد فيها.. لكن لو الميس سابته من غير أى عقاب يبقى كده هو مش هيتعلم من أخطائه وإحنا مش هنعرف نتعلم فى الحضانة ولا المدرسة.
نونا ضحكت هى ويارا بعد ما نونا فهمت.. ولما يارا روحت البيت قالت لماما وبابا كانوا فرحانين بيها أوى وشكروها علشان هى عرفت تعلم نونا درس جميل ينفعها طول الوقت.. وماما جابت لبابا هدية جميلة عبارة عن علبة فيها كل الألوان اللى بتحبها.
